„Ziemia jest miejscem naszego wygnania, jesteśmy wędrowcami zmierzającymi do naszej
ojczyzny, nic nie szkodzi, że nie idziemy tą samą drogą, jedynym jej kresem jest bowiem
niebo, w którym się połączymy, aby nie rozstać się już nigdy”.
Przedstawione poniżej mapy prezentują blisko sześćdziesięciu lokalizacji, w których przebywały i pracowały siostry Terezjanki w okresie od dnia swojego formalnego zaistnienia w roku 1936, do dnia dzisiejszego. Mapy przedstawiają trzy kategorie miejsc: (1) miejsca, w których znajdują się czynne domy zakonne Zgromadzenia, (2) miejsca, w których domy zakonne Zgromadzenia już nie istnieją oraz (3) miejsca, w których siostry Terezjanki przebywały czasowo lub tylko pracowały. Lokalizacje większość przedstawionych na mapach miejsc jest dobrze udokumentowana, ale są również takie lokalizacje (istniejące w okresie przedwojennym i wojennym), które wymagają zweryfikowania. Dotyczy to w szczególności miejscowości Bielin, Bystrzyca, Kuty, Chrynów, Kupracze, Solec Kujawski i Żarnów.
Dla ułatwienia analiz, przygotowane zostały mapy prezentujące miejsca pobytu i pracy sióstr Terezjanek w trzech okresach historycznych – przedwojennym, wojennym i powojennym. Interaktywna mapa w serwisie Google Maps oraz mapy historyczne opracowane zostały przez Tomasza Domańskiego we współpracy z siostrą Dawidą Prusińską. Lokalizacje domów zakonnych oznaczone są również na mapach przedwojennych kresów wschodnich przygotowanymi przez Andrzeja Mielcarka dla portalu Strony o Wołyniu. Zawartość informacyjna map jest efektem wspólnego wysiłku sióstr Beniaminy Karwowskiej, Dawidy Prusińskiej, Hiacynty Augustynowicz oraz Tomasza Domańskiego.
W okresie międzywojennym (1918-1939) powstało w Polsce kilka zgromadzeń zakonnych, które ostatecznie uformowały się dopiero po drugiej wojnie światowej. Należy do nich Zgromadzenie sióstr św. Teresy od Dzieciątka Jezus, kanonicznie erygowane w roku 1936 w diecezji łuckiej. Niniejsza praca prezentuje genezę i początkowy okres formowania się Zgromadzenia oraz uzyskania przez nie pewnej stabilizacji wewnętrznej (lata 1936-1965).
W opracowaniu wykorzystano źródła rękopiśmienne ocalone w czasie wojny i inne wytworzone już po wojnie, zebrane w archiwum Zgromadzenia. Źródła pisane porównane zostały ze wspomnieniami i wyjaśnieniami świadków historii. W ten sposób powstał krótki opis historyczno-prawny prezentujący genezę Zgromadzenia oraz jego organizację i działalność w ciągu początkowych 30 lat istnienia.
Pobierz publikację w pliku PDF »Mapa prezentuje domy zakonne w trzech kategoriach: domy istniejące, domy nieistniejące oraz miejsca czasowego pobytu i pracy sióstr Terezjanek. Kliknięcie znacznika na mapie udostępnia dodatkowe informacje o wskazanej lokalizacji.
Domy zakonne istniejące Domy zakonne nieistniejące Miejsca pracy lub czasowego pobytu sióstr Terezjanek
Mapy poniżej prezentują miejsca pobytu i pracy sióstr Terezjanek na terytorium II Rzeczypospolitej, które obejmowało fragmenty dzisiejszej Polski, Litwy, Białorusi i Ukrainy. W okresie przedwojennym siostry Terezjanki były najbardziej aktywne w powiatach Luboml i Krzemieniec. W Maszowie, Lubomlu, Jagodzinie i Załużu mieściły się domy zakonne. W pozostałych miejscowościach siostry pracowały lub przebywały czasowo.
Domy zakonne istniejące Domy zakonne nieistniejące Miejsca pracy lub czasowego pobytu sióstr Terezjanek
W okresie II Wojny Światowej siostry Terezjanki pozostawały w rozproszeniu. Po deportacjach z przedwojennych kresów wschodnich na tereny obecnej Polski, poszukiwały miejsca dla siebie na Dolnym Śląsku, Warmii i Mazurach. Matka Maria Kubasiewicz opuściła dom w Maszowie 22 września 1939 roku i do 20 grudnia 1939 roku przebywała w miejscowości Świerże nad Bugiem. Następnie przedostała się do majątku Alicji Byszewskiej „Tereswola” w Woli Szydłowskiej. Mieszkała tam i pracowała razem z kilkoma siostrami prawdopodobnie w latach 1940-1941. W roku 1941 siostry Terezjanki przeniosły się do Wyszyn koło Mławy i przebywały tam do połowy roku 1945. Następnie przeniosły się do położonego w tym samym rejonie Stupska, gdzie pozostały do roku 1948.
Domy zakonne istniejące Domy zakonne nieistniejące Miejsca pracy lub czasowego pobytu sióstr Terezjanek
Od roku 1940 do dnia dzisiejszego zamieszkują w Ostrowi Mazowieckiej. Od roku 1946 do dziś prowadzą swoją działalność w Ścinawce Dolnej. Przez wiele lat posiadały swój dom główny w Rychnowie i Piotrkowie Kujawskim, a od roku 1967 mają swoja główną siedzibę w Podkowie Leśnej.
Domy zakonne istniejące Domy zakonne nieistniejące Miejsca pracy lub czasowego pobytu sióstr Terezjanek